Lata 1947 – 1952

Publiczna Średnia Szkoła Zawodowa 1946/47 – 1951/52

„Od roku szkolnego 1946/47 stopniowo przekształcano niższe szkoły zawodowe i dokształcające na średnie szkoły zawodowe mające prawa gimnazjów. Oprócz gimnazjów i liceów zawodowych tworzono też 4-letnie technika”. Szkoła przyjmuje nazwę Publiczna Średnia Szkoła Zawodowa 3-letnia. Plan nauczania tej szkoły obejmował przedmioty:

• język polski,
• historia,
• geografia gospodarcza,
• chemia z materiałoznawstwem,
• fizyka z maszynoznawstwem,
• organizacja przedsiębiorstw,
• rysunek zawodowy,
• matematyka, rachunkowość,
• higiena,
• Służba Polsce,
• religia,
• sprawowanie.

Praktyczną naukę zawodu uczniowie odbywali w zakładach rzemieślniczych – terminowali. Występował powszechny brak pomocy naukowych, przyborów szkolnych i podręczników. Złe materialne warunki domowe uczniów, brak odzieży i obuwia, zwłaszcza w okresie jesienno – zimowym, to tylko niektóre z utrudnień na jakie napotykał przeciętny uczeń międzyrzeckiej „zawodówki”. Nadrabiano entuzjazmem, zaangażowaniem, pracowitością i społecznikowską pasją. Zaowocowało pozytywne przywiązanie do szkoły, wywodzące się z okresu okupacji. W roku szkolnym 1947/48 zajęcia rozpoczęły się w odnowio- nym i częściowo wyposażonym budynku przeznaczonym wyłącznie do użytku Publicznej Średniej Szkoły Zawodowej. Wydatki związane z utrzymaniem i funkcjonowaniem szkoły pokrywały władze miejskie i kuratoryjne. Zostały przyznane pierwsze stypendia w dziejach szkoły uczniom osiągającym dobre wyniki w nauce i zapomogi najuboższym. Rada Pedagogiczna na pierwszym swym posiedzeniu w roku szkolnym 1946/47 w dniu 12 września powołała nowy Samorząd Uczniowski, którego opiekunem został dyrektor szkoły. Nowe warunki lokalowe, choć ubogie w sale lekcyjne i inne pomieszczenia, pozwoliły na uruchomienie biblioteki szkolnej i świetlicy. Księgozbiór biblioteki stanowiły książki ze zbiorów prywatnych nauczycieli i uczniów, a także z funduszy władz miejskich przeznaczonych na ten cel. W czerwcu 1948 roku biblioteka posiadała 645 tomów. Świetlica służyła młodzieży do czytania czasopism, odrabiania prac domowych, spotkań i pomocy koleżeńskiej w nauce. Do szkoły uczęszczała również poza miejscową młodzieżą młodzież z okolicznych wsi. Ze względu na znaczne odległości do szkoły i brak komunikacji zmuszeni byli, szczególnie w okresie zimowym do zamieszkania na stancji. Stancje uczniowskie były ujęte w ewidencji szkoły i kontrolowane co najmniej dwa razy w roku przez wychowawców i członków Komitetu Rodzicielskiego. Prawo przyjmowania uczniów na stancję uzyskiwały tylko osoby zasługujące na zaufanie i mające pozytywny wpływ na młodzież. Dużą uwagę przywiązywano do stroju uczniów. Każdy uczeń obowiązany był nosić czapkę maciejówkę – granatową z biało- amarantową obwódką na otoku i mundurek w ciemnym kolorze. Dalszy rozwój szkoły uzależniony był od kondycji warsztatów rzemieślniczych i przemysłowych na tym terenie. W latach 1944 – 46 wszyscy uczniowie byli zatrudnieni w tego typu zakładach. Z uwagi na stały i rosnący napływ młodzieży chcącej się uczyć oraz ze względu na potrzeby gospodarki narodowej zakłady rzemieślnicze nie były w stanie przyjmować więcej uczniów – terminatorów. Ta trudna sytuacja w rzemiośle wymusza na szkole organizację warsztatów szkolnych. Dla przykładu przedstawię napływ młodzieży do szkoły i ilość miejsc w zakładach rzemieślniczych: 1944/45 – uczniów 123 – zatrudnionych w rzemiośle 123 1945/46 – uczniów 120 – zatrudnionych w rzemiośle 120 1946/47 – uczniów 121 – zatrudnionych w rzemiośle 90 – niezatrudnionych 31 1947/48 – uczniów 129 – zatrudnionych w rzemiośle 61 – niezatrudnionych 68 1948/49 – uczniów 127 – zatrudnionych w rzemiośle 29 – niezatrudnionych 74 w warsztatach szkolnych 24 Z dniem 1 września 1948 roku zorganizowano warsztaty szkoleniowe dla dziewcząt w dziale krawiectwa damskiego. Kredyt na zakup maszyn do szycia przyznało Kuratorium Okręgu Szkolnego Lubelskiego. Kierownictwo szkoły poczyniło starania o pozyskanie dodatkowych pomieszczeń na warsztaty szkolne występując z prośbą do władz miejskich. W odpowiedzi Zarząd Miejski pismem z dnia 22.08.1949 roku przydzielił Publicznej Średniej Szkole Zawodowej budynek przy ulicy Staromiejskiej 20. W budynku tym urządzono warsztaty szewsko-cholewkarskie. 1 Młodzież szkolna aktywnie włączyła się do pracy przy organizowaniu nowych warsztatów. Pod kierunkiem opiekunów wyremontowała i odmalo- wała pomieszczenia produkcyjne, zostało uprzątnięte podwórko, ułożono chodniki i posiano trawę. Uczniowie tej szkoły włączali się również w życie społeczne i kulturalne miasta. Brali udział w czynach społecznych sadząc drzewa, porządkując ulice, Miejsca Pamięci Narodowej. W dniach od 12 do 15 czerwca 1949 roku odbyła się w Lublinie Okręgowa Wystawa prac uczniów średnich szkół zawodowych – z sześciu wysłanych eksponatów zakwalifiko- wanych zostało trzy zestawy bluzeczek damskich. Szczególną ochroną i opieką w tych powojennych latach zostali otoczeni uczniowie z rodzin biednych i wielodzietnych: została zorganizowana zbiórka odzieży i obuwia; 40 uczniów skorzystało z dożywiania; 16 uczniów otrzymało zapomogi w wysokości 2 000 zł.Tamże. Protokół z dnia 30.08.1950 roku.